بررسی وضعیت متیلاسیون در پروموتور ژن mir-886 درسلول های بنیادی مزانشیمی انسان قبل و پس از تیمار با isoproterenol

زمینه و هدف: تا کنون در مطالعات مختلفی به بررسی موبیلیزاسیون سلول های بنیادی خونساز به منظور پیوند و اهمیت سیگنال های بتا آدرنرژیکی در القای این فرآیند، پرداخته شده است. با این وجود، اطلاعات کمی درباره نحوه اثر سیگنال های بتا آدرنرژیکی در موبیلیزاسیون سلول های بنیادی خونساز ، موجود است. sdf-1 در موبیلیزاسیون سلول های بنیادی خونساز، نقش کلیدی ایفا می کند. این کموکاین توسط سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان، بیان داشته و مشخص شده که mir-886-3p نیز در تنظیم بیان sdf-1 در سلول های مذکور، موثر است. در این تحقیق میزان بیان کمی sdf-1 و mir-886-3p و هم چنین وضعیت متیلاسیون پروموتور ژن mir-886-3p، به جهت شناخت مکانیسم های تنظیمی بیان این mir، در طی تیمار سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان با استفاده از داروی ایزوپروترنول (آگونیست بتا آدرنرژیکی)، مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان جداسازی و کشت شده و تحت تیمار با 100میکرومول ایزوپروترنول قرار گرفتند. استخراج rna تام و dna، در ساعات 2، 12، 36 و 48 تیمار و هم چنین از سلول های بنیادی مزانشیمی تیمار نشده به عنوان کنترل، انجام گرفت. سپس cdna ساخته شد و بیان کمی sdf-1 و mir-886-3p با روش quantitative real time pcrسنجیده شد.وضعیت متیلاسیون پروموتور ژنmir-886-3p نیز، با روش msp مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج و یافته ها: بیان ژن sdf-1 در ساعات 12 تیمار افزایش و در ساعت 48 کاهش داشت و این تغییرات در ساعت 12 به لحاظ آماری معنی دار بود (p<0.05).بیان mir-886-3p در ساعات 2، 12، 36 و 48 تیمار افزایش داشت که در تمامی ساعات تیمار، این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار بود (p<0.05). پروموتور ژنmir-886-3p نیز پیش از تیمار، وضعیت متیله و پس از تیمار (در ساعات 2، 12، 36 و 48) وضعیت متیلاسیون نسبی و تغییر تدریجی از وضعیت متیله به غیر متیله را نشان داد. نتیجه گیری: بیان mir-886-3pدر سلول های بنیادی مزانشیمی انسان، به دنبال تیمار با ایزوپروترنول افزایش یافته و از متیلاسیون پروموتور ژن آن نیز به عنوان یک مکانیسم تنظیم بیان ژن، کاسته می شود و در ادامه mir-886-3p با هدف گیری sdf-1 و اثر مهاری بر آن، بیان این کموکاین را در سلول های مذکور کاهش داده و هماهنگ با مطالعات قبلی، می تواند به موبیلیزاسیون hsc ها به خون محیطی منجر شود. واژه های کلیدی: سلول های بنیادی مزانشیمی، sdf-1،mir-886-3p ، متیلاسیون، ایزوپروترنول